De koffers staan klaar en we hoeven alleen nog even te ontbijten. We hadden ons voorgenomen om ten laatste om 10u te vertrekken, maar zoals dat altijd het geval is bij ons was dat weer te optimistisch: het is 10:15 wanneer we de Hwy 16 richting Edmonton oprijden. Enkele 100-den meters verder worden we al 'uitgewuifd' door een stuk of 10 Elk's. (die bomen horen in gezonde toestand trouwens groen ipv bruin te zijn 😕)
De eerste 75 km kunnen we nog genieten van de prachtige Rockies onder een blauwe hemel en stralende zon. Ook de Bighornsheep groeten nog een laatste keer, maar zwaaien we enkel terug zonder foto's te maken. Ze bieden in Jasper een 'Wildlife Excursion' aan voor een kleine €50 pp., maar eigenlijk houdt dat niet meer in dan wat wij bijna elke dag hebben gedaan: gewoon naar de plekken rijden waar het wild zich 90% van de tijd ophoudt.
Mooi optisch effect hoe de laagstaande zon de schaduw van de bergkam tegen de dunne wolkensliert werpt.
Ga hier maar eens een kakske doen bij -26° 😱
Daarna veranderen de bergen in heuvels en de overige 320 km zijn eigenlijk vrij eentonig, afgezien van enkele passages door commerciële wijken van iets grotere steden zoals Hinton. Zelfs de thermometer verandert maar af en toe tussen -15° en -16°.
We liggen redelijk goed op schema wanneer we de luchthaven naderen, maar moeten wel nog ergens een tankstation zien te vinden. Dat doen we door de voorlaatste afrit te nemen en dat blijkt een slimme zet: hier kost een liter benzine omgerekend 0,64 € en aan de laatste pomp bij de luchthaven is dat 0,71 €. Op 35 liter zomaar eventjes 2,45 € gespaard: vakantiebudget gered! 😂😂
Auto wordt probleemloos ingeleverd en het is ongeveer 15u wanneer we de vertrekhal binnen wandelen. Tweeënhalf uur voor vertrek en redelijk druk. Alles verloopt echter vrij vlot totdat Annette nét voor de veiligheidscontrole uit de rij wordt gepikt voor een extra controle. Vermits ze er niet verdacht uitziet, zal het wel vanwege haar knappe verschijning zijn geweest 😇. Zelf moet ik de gewone controle ondergaan en die verloopt als een fluitje van een cent. En dan is het wachten tot ze Annette lossen. Ondanks de doorgedreven controle, moet ze nóg eens de gewone controle ondergaan (?). En weer duurt dit extra lang omdat ze wéér een abnormale interesse in onze laptop hebben. Elke vierkante cm ervan wordt onderzocht, opendoen, dichtklappen, terug opendoen, terug dichtklappen. Je zou haast gaan denken dat ze voor het eerst een laptop in hun handen hebben. Dat er een batterij spuiten met naalden en een halve apotheek aan geneesmiddelen in dezelfde rugzak steken, interesseert geen mens... Maar uiteindelijk mag ze dan toch mee het vliegtuig opstappen en netjes op tijd verlaten we - weer met een hoop Indiërs aan boord - het prachtige Canada.
Afgezien van mijn achterbuurvrouw die zowat de helft van de vlucht tegen het beeldscherm in mijn rugleuning ligt te tokkelen ('Angry Birds' aan het spelen waarschijnlijk) en twee luid kwakende Indiërs, verloopt de vlucht vrij rustig. Mijn slaappil doet de rest van het werk.
Kwart na tien maandagmorgen landen we veilig op Schiphol. In Aalsmeer breien we nog een extra dagje aan deze mooie vakantie: mooie wandeling in het Amsterdamse Bos, lekker diner en vroeg naar bed zodat we morgenvroeg uitgerust naar huis kunnen rijden.
Einde van twee deugddoende weken die door omstandigheden toch iets anders verlopen zijn dan gepland, maar dolblij dat we ze konden/mochten meemaken. Noorderlicht is niks geworden, maar ik ben heimelijk een beetje blij dat de gelegenheden er niet zijn geweest, want ik zou het nooit hebben volgehouden. Maar hopen dat alles gunstig verloopt in de herfst op de Lofoten 😉....
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten