Zaterdag 23/2/2019: Lakes wandelingen

Dat ze hier ook verkeerde weersvoorspellingen kunnen doen wordt vandaag - gelukkig - bewezen. Het zou sneeuwen bij tussenpozen, maar uiteindelijk zal de zon de hele dag schijnen. Het is wel 10° kouder dan gisteren, max. zo'n -11°.

Omdat morgen een lange, vermoeiende dag wordt slapen we vandaag (nog) wat langer uit. Ontbijten doen we bij uitzondering eens op de kamer (restjes van gisteren) en de rest van de voormiddag bekijken we de filmpjes van gisteren en werk ik de blog af.

Rond de middag vertrekken we naar Patricia Lake en Pyramid Lake; we eindigen waar we begonnen zijn in Jasper. Deze keer maken we echter een heerlijke wandeling langs Patricia Lake om dan de heuvel over te steken naar Pyramid Lake. Waar de wind aan ons kan is het verschrikkelijk koud en mijn wangen voelen aan alsof ze aan het bevriezen zijn, maar wat een mooie en afwisselende wandeling is dit. Misschien wel de mooiste van deze vakantie. We zien opnieuw overal sporen van wild, maar zoals steeds krijgen we de veroorzakers niet te zien.

 Mooie picknickplaats, maar niet vandaag...

Bijna 2uur en 4 kilometer later - we zijn ik weet niet hoe dikwijls blijven stilstaan om foto's te maken en te luisteren of we toch niet ergens iets hoorden ritselen - komen we terug aan bij de auto.

Op de terugweg nog snel een foto van de kapwerken die hier en rond Lac Beauvert worden uitgevoerd in de strijd tegen de kever, en een met zicht op Jasper.

En dan is het koffietijd. Patéke en cappuccino bij onze favoriete bakker, om daarna nog snel een paar souvenirs te kopen voor 'onze' kleine 😁.

Omdat we de vorige dagen er nooit in zijn geslaagd om volledig rond Lac Beauvert te wandelen, rijden we voor de zoveelste keer naar de Jasper Park Lodge. Maar eerst nog te voet de brug op om 2 foto's van de bevroren Athabasca te maken.

Het gedeelte dat we enkele dagen geleden niet hebben kunnen wandelen is nog steeds afgesloten wegens boswerken. De komende 3 jaar wordt alleen op het terrein van de JPL zo'n 350 ha. gerooid. Allemaal aangetast door de kever en dus uiterst brandbaar.

We negeren (letterlijk) ijskoud het verbod om door te wandelen, want op een zaterdag om 17u zal hier toch niet gewerkt worden.  Na een kleine kilometer wandelen zien we echter toch nog bosbouwers aan het werk en we besluiten wijselijk om dan toch maar rechtsomkeert te maken (of is het schrik om ze tegen onze voeten te krijgen? 😁)

De bomen worden op de plek dat ze geveld worden onmiddellijk opgestookt.

Nog snel een bezoekje aan Annette's meer, Lake Annette dus, voor enkele foto's van het gouden uurtje.

Daarna rijden we voor een laatste keer een stukje van de Maligne Road, in de hoop nog wat wild te zien. En ja hoor, na een paar honderd meter komen we onze oude bekende met zijn gigantisch gewei tegen.

Voor de rest is er echter niets meer te zien. Totdat we via de Hwy terug naar onze lodge rijden: eerst een koppel Elk, iets verderop 5 Elk en wanneer we 'thuis' de parking oprijden... nog eens 5 Elk.

En nu is het tijd om de koffers te pakken.

We genieten van ons laatste avondmaal en morgen moeten we tegen 10u zeker hier vertrekken om zonder stress de vlucht van 17:30 te halen. Normale rijtijd tot aan de luchthaven is 4u (390 km).

Vrijdag 22/2/2019: Cold Fire Creek Dogsledding

Vandaag gaan we de honden uitlaten. Afgelopen weekend hebben we via de site www.dogsleddinginjasper.com een tocht van één uur geboekt. Klein detail: we moeten eerst 120km met de auto rijden en veranderen van tijdzone... Is net zoiets als een site maken met de naam www.kayakkenopdemaasinbrussel.be 😂.

Gelukkig begint de tocht pas om 13u PacificStandardTime en dat is 14u MountainStandardTime, de tijd waarin wij zitten. We hebben dus alle tijd om het op het gemak te doen en we moeten uiterlijk 12:30 weg zijn (gemakshalve blijf ik 'onze' tijd gebruiken). Omdat we het traject op het gemak willen rijden, vertrekken we al rond 11:30. Nog in Jasper is er een prachtige lucht die, als het groen was geweest, sterk aan noorderlicht doet denken.

De 120km verlopen vlot - er is nergens iets om te bezoeken, want zelfs de enige bebouwing - het visitorcenter van Mount Robson - is gesloten en ligt er totaal verlaten bij.

Het is dan ook even over 13:30 wanneer we op een kleine parking, 500 m van de hoofdweg, aankomen. Hier worden we opgewacht door 3 dames en 30 honden, verdeeld over twee aanhangwagens. Er zijn al 3 andere gasten voor ons aangekomen en een gezinnetje van 4 arriveert vlak na ons. We zijn dus met 9 gasten die verdeeld worden over 5 sledes met telkens 6 honden voor gespannen.

Terwijl 2 dames de honden beginnen in te spannen krijgen wij van de derde de uitleg hoe we ons moeten gedragen op de slee. Nieuw, in vergelijking met Lapland, is dat er twee remmen zijn: een rubberen lap met nagels in om zacht te remmen, en de beugel met twee lange pinnen om vol in de rem te gaan.

 Annette ligt mooi opgebaard 😂

Eens de honden ingespannen zijn verstaan we onze eigen woorden niet meer door hun geblaf en gejank.

             

Rond 14u zijn we er dan mee weg. Wanaf het moment dat ze kunnen lopen zwijgen de honden en horen je enkel nog het ruisen van de slee door de sneeuw. Wij hebben de derde slede en kunnen in eerste instantie nog goed volgen, maar dan begint het wat bergop te lopen en geven onze twee leiders er precies een beetje de brui aan. Dit betekent dat ik meer achter de slee moet lopen en op een bepaald moment hijg ik luider dan de zes honden bijeen. Zelfs op de vlakke stukken merk je dat de twee leiders er niet echt veel zin in hebben en onze voorganger moet steeds weer op ons wachten. Ik heb zelfs even overwogen om de honden in de slee te zetten en samen met Annette te gaan trekken 😂. Het enige dat ik er aan over hou is een complimentje van de gids die achter ons reed: Ik had goed met de honden meegewerkt...

Tot aan het keerpunt was er één gelegenheid om te ruilen met Annette, maar ik wilde haar dat geloop niet aandoen. Vlak na het keerpunt op zo'n 5 km (naar mijn gevoel echter minder) konden we tijdens de fotosessie weer ruilen, maar toen was mijn Annetje zo lief om me ook de bergaf te gunnen (ofwel lag zij lekker warm en comfortabel 😂). Over warm gesproken, we beleven vandaag onze warmste dag hier: -1°C

Een goed uur later zijn we terug bij waar we vertrokken waren en kunnen we ons - terwijl de anderen worden uitgespannen (de andere gasten hebben geen interesse in de honden) - nog wat bezig houden met de honden en krijgen we een stukje koek en een beker warme chocolade. Van de vader van het gezin vernemen we wel dat zij vlak bij de Jasper Park Lodge, waar we nu toch al verschillende dagen geweest zijn, drie (3!) wolven hebben gespot.

Tegen half vier vertrekken we terug richting Jasper, waar we om 17u aankomen. Tegen beter weten in rijden we toch weer de weg naar Maligne Canyon, in de hoop er nog wat wild (en vooral minstens één wolf) te zien, maar we zien zelfs geen eekhoorntje. Dit is zowat de enige dag dat we geen wild gezien hebben.

Na een opfrisbeurt is het tijd voor het avondeten (met uitgebreide 'starter') en zo zit de voorlaatste dag er op.