Donderdag 14/2/2019: Pyramid Lake en Maligne Lake

Gisteren om 21u als een blok in slaap gevallen, maar tegen 2:45 wakker geworden en me niet kunnen bedwingen: effe naar de noorderlicht-apps kijken en jawel, er is een kleine kans op noorderlicht boven Jasper. Omdat ik anders toch maar zou blijven piekeren heb ik me warm aangekleed en ben - gewapend met camera en statief - bij -26°C op wandel gegaan. In de onmiddellijke omgeving van het hotel is er nog te veel lichtvervuiling, maar gelukkig liggen we aan de rand van het dorp. Enkele 'controlefoto's' vanuit de losse hand doen me na een tijdje toch maar besluiten om terug huiswaarts te keren. Om 3:45 lig ik terug in bed en val opnieuw snel in slaap.

Wanneer we (eigenlijk iets te laat) opstaan schijnt de zon aan een strakblauwe hemel. Voor het ontbijt in het hotel zijn we te laat en dus trekken we naar de Bear's Paw Bakery waar we een eenvoudig maar lekker ontbijt (of beter: brunch) nuttigen.

Daarna rijden we naar Pyramid Lake waar naar het schijnt 's winters een schaatsbaan wordt gemaakt en gewandeld kan worden. Het is nu de vierde keer dat we in Jasper komen en we zijn nog nooit aan het meer geweest. Van de schaatsbaan in kwestie is geen spoor te bekennen, maar er loopt wel een wandelpad/langlaufloipe van iets meer dan 3 km en die wandelen we op ons gemak af.

Na deze eerste wandeling rijden we met tussenstops richting Maligne Lake. 44 kilometer genieten van het mooie landschap! (dashcambeelden komen pas wanneer we weer thuis zijn, veel te veel werk om uit te zoeken).

Een eerste halte wordt aan het Maligne View Point gehouden. Dit blijkt ook een ideale locatie te zijn om een volgende keer op het noorderlicht te wachten.

Enkele kilometer vóór Medicine Lake zien we de eerste sporen van de verwoestende bosbrand 3,5 jaar geleden. Triest aanzicht, zo'n afgebrand woud. Uiteindelijk zijn toen 5.000 hectare in rook opgegaan!

Aan het einde van Medicine Lake heb ik dan nog vlug een kleiner meer aangeschaft en al onmiddellijk voor de nodige wegwijzers gezorgd 😂

Wanneer we bij Maligne Lake aankomen blijkt het restaurant daar gesloten, dus beginnen we maar aan de Mary Schäffer Loop. Iets van een 3,2 km en in onze herinneringen vrij gemakkelijk te lopen.

Tot onze verbazing loopt het pad in de winter echter iets anders dan in de zomer, nl. óver het Lake (zou in de zomer ook niet te doen zijn😉). Het is een smal spoor tot aan het uitkijkpunt, een kleine kilometer verder, maar het loopt nog vrij gemakkelijk.

We volgen gedwee het spoor voorbij het uitkijkpunt, maar merken na een paar honderd meter dat dit plots afbuigt, recht het meer over. Dat kan nooit de bedoeling zijn en dus keren we terug tot aan het uitkijkpunt en gaan daar terug aan land. Hier blijkt het spoor ook verder te lopen, hoewel lopen: het is eerder ploeteren door de losse sneeuw dat we nu moeten doen. En dan zijn 2 kilometer ontzettend lang. En voor wie dacht dat zweten bij -11°C niet kan: vergeet het! In stromen liep het langs onze hoofden en over onze ruggen...

Wanneer we uiteindelijk doodop terug aan de auto komen, kan ik de ijsblokjes zo uit mijn baard plukken 😂

Na deze inspannende middag is het tijd om te gaan douchen en vroeg te gaan eten. Een paar lekkere IPA's zorgen er mee voor dat om 21u alweer de 'blavatuurkes' dichtvallen.