Buiten schittert de zon aan een strakblauwe hemel en dus zullen we na onze brunch (voor ontbijt zijn we te laat 😉) bij de Bear's Paw nog eens een poging ondernemen om tot ín de Maligne Canyon te geraken. Op een paar 100 meter van onze Lodge zien we al een eerste keer wild: een Elk staat aan de voordeur van een woning van een struik te eten...
Zoals steeds laten we het ons smaken bij de bakker en we kunnen er zelfs een bord lekkere soep leeg lepelen terwijl we een prachtig zicht op de bergen hebben.
En dan gaat het dus richting 1st bridge in de Maligne Canyon. Onderweg zien we nog links en rechts wat Elk's, maar om daar nu iedere keer een foto van te maken...
Al snel komen we tot de teleurstellende ontdekking dat we tussen 1st en 2nd bridge nooit in de canyon zelf kunnen geraken. Het wordt dus een wandeling tot even voorbij 4th bridge, waar we eerder deze week zijn afgedaald. Eén kilometer licht bergaf met steeds zicht in de canyon en overal bevroren watervallen.
2nd bridge
3rd bridge
Aan het poortje waar we vorige keer langs zijn binnengegaan hangt nog steeds het waarschuwingsbord dat alles op eigen risico is, maar terwijl we nog boven staan zien we dat er beneden een nieuw bord staat met de vermelding dat het verboden is om nog verder te lopen ivm dun ijs. Natuurlijk heb je altijd mensen die blind zijn en loopt er dus toch zo'n exemplaar beneden rond.
Omdat we het stuk van 4th tot 6th bridge toch al gezien hebben vorige- en begin deze week, wandelen we terug naar boven, maar via een iets hoger gelegen pad.
We rijden nu terug naar de Jasper Park Lodge met de bedoeling om er een rondje rond Lac Beauvert te maken, maar het pakt nét iets anders uit. We stoppen er bij de golfclub waar we schaatsen kunnen huren voor een tochtje over het naastgelegen Lake Mildred. Tijdens het aanpassen van de schaatsen geraken we aan de praat met de dame van dienst en zo komt ter sprake dat we niet de canyon in zijn kunnen gaan. Zij bevestigt het verhaal van Adam dat het veel te laat is beginnen vriezen bij hoogwater en dat door de daaropvolgende strenge vorst het water te snel is gedaald waardoor er een dunne ijsvloer is. Als troost hoeven we geen huur te betalen voor de schaatsen 😃. Het is voor ons beiden geleden van onze jeugdjaren (dus een paar jaar geleden 😂) en blijkbaar is het voor één van ons twee niet zoals bij het fietsen: je kunt het wel degelijk verleren (maar eigenlijk lag het aan de schaatsen) 😁.
Na een klein uurtje is het dan ook gedaan met de 'pret' en brengen we de schaatsen terug. Tijdens het aantrekken van onze gewone schoenen in een verwarmde chalet geraken we aan de praat met een koppel uit Edmonton. Dat is het mooie aan West-Canada: iedereen is hier vriendelijk en altijd bereid tot een babbel, zonder nieuwsgierig te zijn.
Tijd om een kleinigheidje te eten (en drinken) en daarna doen we toch een stukje van de wandeling langs Lac Beauvert en de Athabasca River. Ook hier weer overal waarschuwingen voor dun ijs (en dan te bedenken dat het hier twee weken geleden -38° was!)
De zon is nu stillekesaan aan het ondergaan en in principe zou nu dus de kans om wild te spotten moeten groeien. Daarom rijden we nog 'effe' naar het 20 kilometer verder gelegen Medecine Lake, de plek waar ook kariboes zouden zitten. We zijn echter nog maar een kilometer of drie onderweg of we stoten op volgend prachtexemplaar:
Een Elk met imposant gewei dus.
De rest van de weg naar Medecine Lake, en terug, zien we geen kat meer. Gelukkig maakt het landschap de rit ook waard en voor de prijs van een liter benzine hoeven we het ook niet te laten: tussen 0,65 en 0,70 €!
Vanavond eten we weer 'thuis' bij Embers en nadat dit verslag af is, is het zowaar 22u10, een rekord!!!
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten